Samokontrola jeździecka – zajęcia sportowe z udziałem rumaków
Dyscypliny jeździeckie to sportowa jazda konna. Jeździectwo dzieli się na ujeżdżenie, skoki i ogólną jazdę konną pod siodłem.
Jeździectwo samokontroli obejmuje ujeżdżenie, skoki, WKKW, ale także mniej znane sporty konne, takie jak reining, wytrzymałość, powożenie i woltyżerka. Dowiedz się, na czym polega każde z tych działań i które z nich najlepiej odpowiada Twoim preferencjom.
Różne formy samokontroli w zakresie sportów jeździeckich istnieją w programie igrzysk olimpijskich już od ponad 100 lat. Federacja Jeźdźców Polskich nadzoruje także kilka innych sportów wierzchowych. Dyscypliny jeździeckie nie ograniczają się do skoków i ujeżdżenia – choć te niewątpliwie należą do najpopularniejszych.
Tabela
- Techniki uprawiania sportów jeździeckich uwzględnione w igrzyskach olimpijskich
- Inne sposoby samokontroli, o których warto pamiętać
- Techniki jeździeckie w Polskim Związku Jeźdźców
- Jak dopasować dyscyplinę do konia i rowerzysty?
Dyscypliny jeździeckie wchodzące w skład igrzysk olimpijskich
Jeździectwo jako dyscyplina olimpijska po raz pierwszy pojawiło się na Igrzyskach w 1900 roku, które odbywały się w Paryżu.poczytaj o tym silesiaequestrian.pl z naszych artykułów Zajęcia związane ze sportami konnymi nie były już później częścią programu, ale powróciły w 1912 roku. Od tego czasu można je regularnie podziwiać w ramach rywalizacji o medale.
Techniki jeździeckie, które pozostają w istniejącym programie olimpijskim to:
ujeżdżenie – to jazda po arenie, podczas której jeździec i rumak wykonują określone, ściśle określone ruchy (liczby). Często występują przy akompaniamencie muzyki. Popis umiejętności oceniają sądy;
skakanie – odbywa się na arenach z ustawionymi przeszkodami. Każdy zawodnik i jego rumak muszą ukończyć program w określonej kolejności i w jak najkrótszym czasie, bez burzenia i dotykania wyzwań;
WKKW – Wszechstronna rywalizacja wierzchowca podsiodłowego jest brana pod uwagę jako rodzaj sprawdzenia umiejętności samego wierzchowca, ale także możliwości jego motocyklisty. Egzamin ten składa się z trzech etapów: próby ujeżdżenia, egzaminu terenowego i próby skoków przez przeszkody. Każda część przypada na inny dzień.
Każda z tych dyscyplin sportowych rozgrywana jest zarówno indywidualnie, jak i zespołowo. Elementy wykonane są w stylu angielskim.
Różne inne sposoby samokontroli, które warto poznać
Oprócz technik jeźdźców olimpijskich istnieje wiele innych zawodów konnych. Należą do nich:
reining – to jest ujeżdżenie w zachodnim stylu. Uczestnikom powierzono zadanie jak najdokładniejszego galopowania wyznaczonej trasy. Konia prowadzi się tylko jedną ręką;
rajdy długodystansowe obejmują pokonanie większego dystansu w możliwie najkrótszym czasie. Najczęściej jest to odległość kilkudziesięciu kilometrów. Taki maraton wymaga długich przygotowań, ale także spełnienia specyficznych standardów weterynaryjnych konferencji. Jeżeli kontrola weterynaryjna zakończy się negatywną opinią lekarza, dana osoba nie może wystartować w zawodach (lub zostaje pokonana przez konkurentów). Przeprowadzane są różne badania stanu zdrowia i dobrego samopoczucia, aby zagwarantować bezpieczeństwo zwierzęcia i jeźdźca;
jazda – w tej sportowej aktywności rywale nie odpoczywają na rumaku, lecz w zaprzężonym samochodzie. Kierowcy sterują w ten sposób jednym, dwoma lub czterema koniami;
powstają dość niesamowite zawody, które łączą w sobie elementy jazdy na rumaku, gimnastykę i akrobatykę. Wykonywana jest na koniach przez kilka osób, zwierzę zanęcane jest liną do lonży.
Techniki jeździeckie w Polskim Związku Jeździeckim
Polska Organizacja Jeździecka sprawuje nadzór nad jeździectwem sportowym na terenie kraju. Biorąc pod uwagę, że od 1928 roku jest członkiem Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej i jest obecnie jedyną oficjalną polską organizacją tego typu, zidentyfikowaną przez Zarząd Olimpijski Gloss i Międzynarodową Radę Olimpijską. Nadzoruje wszystkie siedem dyscyplin jeździeckich wymienionych powyżej. Zrzesza wszystkich rywali mieszkalnych, trenerów, kortów, weterynarzy i innych działaczy polskiego jeździectwa.
Jak wybrać samokontrolę dla wierzchowca i rowerzysty?
Zdecydowanie powinieneś rozpocząć swoją przygodę z jeździectwem od podstawowych lekcji jazdy konnej. Dla wielu osób wystarcza jazda rekreacyjna, amatorskie wejście w teren i okresowe rajdy przełajowe. Jeśli jednak marzysz o wzięciu udziału w zawodach sportowych, istotne jest poprawienie kondycji fizycznej swojej i Twojego zwierzaka, a także prawidłowy trening rumaka.
Warto spróbować różnych sposobów samokontroli, aby uznać to za najbardziej atrakcyjne dla ciebie. Zastanów się, czy wolisz jazdę angielską, czy westernową. Fascynują Cię treningi z przeszkodami i skoki, a może nierówny teren i galopowanie po otwartych przestrzeniach? W każdym razie należy pamiętać, że wszyscy powyżsi zawodnicy wymagają dużo pracy, regularnych treningów i dodatkowych wydatków.
Jeśli zrozumiałeś już podstawy jazdy konnej i świetnie czujesz się w siodle – może czas podnieść ławkę? Porozmawiaj ze swoim instruktorem na temat możliwości poznania i ćwiczenia technik specjalistycznych. Samokontrola w jeździectwie sportowym daje wiele satysfakcji i radości, jednak jej odkrycie wymaga ogromnej pracy i poświęcenia. Aby mieć możliwość wykonania, potrzebne są również odpowiednie narzędzia i opinia lekarza weterynarii. Najlepiej zacząć od poznania skłonności konia i przeanalizowania własnych możliwości i tendencji.